Disney Klassiekers, een podcast van Robin Broos

Deze speciale pilootaflevering is een opstapje naar een nieuw seizoen dit najaar over ‘Star Wars’. Het is vandaag May the 4th en ik heb een conclaaf samengeroepen. Misschien wel het relevantste conclaaf dat we dit jaar meemaken. We gaan ons namelijk buigen over deze uiterst relevante vraag: in welke volgorde moet ik de Star Wars films bekijken? Is dat 456123789? Of toch maar 123456789? Er bestaan ook strekkingen die dwepen met 451236. En dan is er nog de school Fokke van der Meulen, met uiteraard een heel eigenwijze kijkmethode. Nemen deel: Alex Agnew, Christophe Stienlet, Julian De Backer en Tim Veekhoven (voorzitter van TeeKay-421, de Belgische Star Wars fan club). We hebben het ook over Jean-Claude Van Damme als Darth Maul, over ‘She’s All That’ en over hoe Tim een Hasbro-action figure van naam heeft voorzien (spoiler: Helder Spinoza). We buigen ons over bijkomende vragen als: is Jar Jar Binks de Voldemort van deze podcast? Hoe raakte Luke Skywalker zo getormenteerd? Hoe kan je als acteur een iconisch personage van je afschudden (nietwaar, Bartje)? En wat is de noodzaak van een prequel? Dan kunnen wie die ook maken van Hitler, aldus Alex. Het ontspoort ook regelmatig, onder meer over ‘Indiana Jones’, ‘The Commitments’, ‘Rocky IV’, ‘Stranger Things’ en ‘Superman’. En over ‘Euphoria’ en de dood van de onschuld van de dochter van Alex. Never apologize for being a nerd! May the 4th Be With You!

Laura Van Alphen is orthopedagoog, inclusiecoach en een Disney Klassiekers resident-in-wording. In de eerdere prinsessenaflevering (episode 133) vertelde ze over de favoriete prinses van haar dochtertje Juno: Assepoester. Intussen hebben we samen haar heldin ontmoet in Disneyland Paris, en hebben we de Mundo Pixar Experience in Brussel verkend. Voor deze aflevering leest Laura voor een film van een heel ander kaliber: ‘George of the Jungle’. Opnieuw een Disney die ik nooit eerder zag, maar waarvan ik vreemd genoeg wel de oorwurm van een titelsong kende. In een notendop: dit is parodie op Tarzan meets Crocodile Dundee, met humor te dom voor woorden. Zo dom, dat het net heel erg grappig wordt. We hebben het over de drie kathedralen in het lichaam van Brendan Fraser, over de mislukte romance met tegenspeelster Leslie Mann en de Disneycarrière van leeuw Joseph. Maar het ook over een bijna niet verschenen interview met antropologe Jane Goodall, de papa van Matthew Perry en hoe deze film in een kwaliteitskrant ooit in een adem werd genoemd met ‘Titanic’ en ‘Jurassic Park’. En we drinken intussen een ‘White Ape’. Die fictieve cocktail is een mopje in de film (“White ape? Sounds like a drink!”) die ik voor de gelegenheid zelf heb gecreëerd. Recept: 1oz Monkey 47 Gin, 2oz Malibu, 2oz Alpro soja bananenmelk, shaken met ijs in cocktailshaker.Don’t worry. Nobody dies in this episode. They just get really big boo-boos.

Tibo Meeus is cosplayer en kostuumontwerper, bekend onder de naam Froyo. Wie zijn Insta-profiel bekijkt, heeft het meteen door: hij is bezeten door Barbie, K3 en… ‘Hocus Pocus’. Tibo leerde de Disneyfilm kennen op louche.nl, zelf had ik ‘m nooit eerder gezien. Die vertelt het verhaal drie heksenzussen uit 1693 die proberen onsterfelijk te worden door de levenskracht van een meisje te stelen. We worden terechtgesteld, maar kunnen in 1993 op Halloween terugkeren dankzij een slimme vloek. De film flopte aan de bioscoopkassa, ondanks de grote namen die betrokken waren: Kenny Ortega regisseerde, de hoofdrollen werden vertolkt door Bette Midler, Kathy Najimy en Sarah Jessica Parker. Intussen heeft ‘Hocus Pocus’ een cultstatus verworven, is het vooral in de VS een ding rond Halloween en staat er sinds 2022 zelfs een sequel met dezelfde actrices op Disney+. We hebben het over heerlijke camp, grappige oude vrouwen en prachtige outfits. En zou ‘Hocus Pocus’ een plekje verdienen in Disneyland?

Elien De Vos is kinesist, podcasthost van Wellnesswijven en een Disney Klassiekers resident-in-wording. Ze koos zelf voor de film ‘Into the Woods’, een verfilming van een Stephen Sondheim musical waarin de verhaallijnen en personages van verschillende sprookjes door elkaar lopen. We hebben het over de straffe prestaties van onder meer Meryl Streep, Anna Kendrick, Emily Blunt en James Corden. Maar ook over thee drinken uit Chip, plannen voor Tokyo Disneyland en haar vrijgezellen in Disneyland Paris. Over emoties in 'The Office', over DM’s sturen naar Rachel Zegler en het concert van Disney-teenage-idol Sabrina Carpenter. En Elien stelt me een Disneyvraag waar ik het antwoord op schuldig moet blijven. Jawel, dat kan!

Gaëlle Goubau werkt voor de Klantendienst van VRT. Ze beantwoordt vragen, opmerkingen en klachten van kijkers en luisteraars met de glimlach. Daarnaast maakt ze ontzettend grappige TikToks over sociaal (on)wenselijke situaties. In aflevering 97 hebben we al gebabbeld over Pixars ‘Elemental’ en toen bleek dat ze als kind grote fan was van de ‘High School Musical’-trilogie. Ik geef toe: een gat in mijn Disneycultuur, die bij deze is gedicht. We hebben het over het choreogenie Kenny Ortega, de niet normaal blauwe ogen van Zac Efron en zijn off-screen relatie met Vanessa Hudgens. Over het ontdekken van de films via de muziek op een vlucht, over Mevrouw Konijn en het groenste gras ooit in cinema. We discussiëren of ‘High School Musical’ misschien wel een bétere ‘Graese’ is, of ‘#LikeMe’ de vergelijking doorstaat en of Sharpay misschien toch niet zo’n bitch was. In ons enthousiasme waren we ook bijna iets vergeten (check zeker ook de post-credit).

Een speciale aflevering over Disney’s Snow White. Omdat ik voel dat ik dit moet doen, ook al heb ik er zelf niks aan. Niemand wou meedoen, da’s ook oke. Dit is mijn relaas van een film die al vier jaar wordt verguisd zonder dat iemand ‘m zag. Een film die in het oosten groots wordt gepromoot, maar hier enkel zure krantenkoppen oplevert. Ja, ik maak me een beetje kwaad hierin. Excuses bij voorbaat. And I’m waiting on a wish.

Stand-upcomedian en muzikant Johnny Trash is ook een Disneyfan. Dat weet ik, omdat hij vorig jaar nog last minute naar mijn boekvoorstelling van ‘Do you speak Disney?’ is gekomen. Uit een reeks van door mij gecureerde Disneyfamiliefilms koos hij ‘Honey, I Shrunk the Kids’. Een film die hij als jongvolwassene nog in de bioscoop zag. Een film met acteur Rick Moranis, die hij vooral kende als comedian. En een ook van de laatste films waarin special effects nog met de hand werden gefabriceerd. We hebben het over de grammaticale fout in de titel, over one-hit-wonder Nick Kamen en over de regisseur die later ‘The Rocketeer’, ‘Jumanji’ en ‘Captain America: The First Avenger’ zou maken. We praten ook uitgebreid over zijn fascinatie voor all-things-Marvel. En over de cartoon ‘Tummy Trouble’ - een spin-off van ‘Who Framed Roger Rabbit’ - die de film destijds vooraf ging in de bioscoop. Oh, en we verzinnen een reboot van de Disneyland-attractie ‘Honey, I Shrunk the Audience’. Geen dank, Disney.

Serena Ciavarella werkt voor EcoPower, is boekingsagent in bijberoep en studeerde theater- en filmwetenschappen. Onlangs mocht ze zeven filmtips selecteren voor de Filmklub-nieuwsbrief van Ben Van Alboom. Daartussen: ‘Homeward Bound: The Incredible Journey’, ofwel ‘De ongelofelijke reis’. “Als kind hadden mijn broer en ik weinig videocassettes. We groeiden op op den buiten en waren echte ravotters - nog niet zo verknocht aan schermen. Zeker op vlak van Disney ben ik een laatbloeier. Zo zag ik ‘The Lion King’ pas voor het eerst toen ik al op kot zat - in 2010! Mijn medekotgenoten vonden het ongehoord dat ik die klassieker nog nooit had gezien en een vage B-Disney als ‘De ongelofelijke reis’ als mijn favoriet bestempelde.” Dat lezen, deed dan weer een ‘core memorie’ uit mijn eigen jeugd onverwacht bovendrijven. We hebben het over stunts met levensechte dieren (die niet gewond raakten tijdens de opnames), fatshaming uit een dierenbek en een huisdier vernoemen naar deze film. Maar ook over een regisseur die eerder voor George Lucas en David Lynch werkte, het stemmenwerk van Michael J. Fox en een prachtige score van de ondergewaardeerde Bruce Broughton.

Zangeres Emma Bale maakte onlangs de prachtige VRT MAX-podcast ‘SPLIT’ over wat het is om kind te zijn van gescheiden ouders. De geknipte gast voor een aflevering over ‘The Parent Trap’, een zeldzame Disney-familiefilm die gaat over… kinderen van gescheiden ouders. En toch voelde Emma meer bij het gegeven van een tweede ‘jij’ te vinden. Net zoals de identieke tweeling in deze film, beide rollen gespeeld door Lindsay Lohan, in haar eerste filmrol. We hebben het uitgebreid over de film, onze eigen gezinssituaties, maar ook over onze liefde voor Disney. Voor haar hebben Disneyfilms iets rustgevend en vertroetelend. Op een blauwe dag zet ze wel eens zo’n film op, zoals ‘Monsters en Co’, ‘Ratatouille’ of ‘De Aristokatten’. Niet toevallig films met een fijne, jazzy soundtrack. Net als ‘The Parent Trap’, trouwens. (Ja, ik noem deze aflevering nummer 136. Ik was verkeerd in mijn eigen telling. Excuses voor het ongemak.)

Telidja Klaï is ontwikkelingspsychologe en contentmanager bij Ketnet. Kortom, de geknipte persoon om te duiken in de wereld van Pixars ‘Inside Out’. Volgens Telidja hebben de makers zichtbaar research gedaan. Dat begint al in de eerste film, die volledig draait rond een gebeurtenis die traumatisch kan zijn voor kinderen: verhuizen. Maar waar het personage Riley in de eerste film nog vooral gericht is op zichzelf, gaat ze zich in de sequel focussen op de referentiegroep. Ook dat klopt vanuit ontwikkelingsperspectief. Meer zelfs, Telidja zegt dat de eerste vijftien minuten van ‘Inside Out 2’ de hele checklist van de start van de puberteit afvinkt. Rileys hoofdkwartier wordt overgenomen voor een nieuwe emotie: Anxiety. Toch gaat het hier over anxiety die heel normaal is in de puberteit en niets te maken heeft met de huidige Anxious Generation. Conclusie: als er één film is die je samen met je kinderen moet bekijken - voor, tijdens én na de puberteit - laat het dan ‘Inside Out 2’ zijn. En als er een ‘Inside Out 3’ komt, bel dan Telidja.